მინდა პირველად ეს ლექსი გიძღვნათ,
ამ ლექსითა ვთქვა რაც თქვენთვის მინდა.
მე მსურს შეგაქოთ, ხოტბა შეგასხათ,
მინდა რომ გითხრათ რაც გულით მინდა.
ამ ლექსითა მსურს, რომ მოგილოცოთ,
ეს დღე ორივეს, შენ ცოტა გვიან.
ალბათ არ მიწყენ, რომ მოგილოცო
შენ ის დღე ერთი დღით გვიან.
გილოცავთ ამ დღეს და გუშინდელ დღეს,
ხომ არ გეწყინა გუშინ რომ არ ვთქვი?!
გილოცავთ მე თქვენს დაბადების დღეს,
ეს ლექსი მე თქვენს სადღეგრძელოდ ვთქვი.
ვზივარ და ვფიქრობ თქვენთვის ამ სტროფებს,
ვფიქრობ და ვფიქრობ, მაგრამ ვერ ვფიქრობ,
ვერ ვაწყობ თქვენთვის ამ ლამაზ სიტყვებს,
მაგრამ მე მაინც ვფიქრობ და ვფიქრობ.
მე შენ მიყვარხარ როგორც ძამიკო,
მეორე ძმა ხარ ოჯახის გარეთ,
შენ კი მიყვარხარ როგორც დაიკო,
პირველი და ხარ შენ ყველა სხვამდე.
საუკეთესო ხართ მეგობრები,
მხარში ყოველთვის ამომდგომები,
არც პირველები, არც ბოლოები,
მაგრამ მათ შორის კი სანდოები.
თქვენ ჩემთვისა ხართ როგორც ოჯახი,
მე თქვენ პატივს გცემთ როგორც ჩემს ოჯახს,
მე თქვენ მიყვარხართ როგორც ოჯახი,
მე თქვენ გენდობით როგორც ჩემს ოჯახს.
მე თქვენი მჯერა, რომ თქვენ ყოველთვის
ჩემთან იქნებით, არ მიმატოვებთ,
გასაჭირს მარტოს არ შემახვედრებთ,
ლხინში კი მუდამ ჩემთან იქნებით.
გისურვებთ წინსვლას და ჯანმრთელობას,
ბევრ სიხარულს და ბედნიერებას,
ღმერთმა გარიდოთ თქვენ ბოროტებას
და აგარიდოთ დიდ მწუხარებას.
მინდა რომ ლექსი იყოს სრულქმნილი,
მაგრამ მემგონი ეს არ გამომდის,
არ ვარ პოეტი და არც მწერალი,
მე ვწერ იმას რაც გულიდან მოდის.
ამ სიტყვებს გიძღვნით დაბადების დღეს,
ამ ლექსსა ვტოვებ თქვენთან სახსოვრად,
ალბათ ეს მუდამ გემახსოვრებათ,
ალბათ არასდროს დაგავიწღდებათ.
ლექსით მინდოდა მეთქვა სათქმელი,
მაგრამ ვერა ვთქვი მე ყველაფერი,
გითხარით უკვე რაც მე შევძელიმ
მაგრამ ვერა ვთქვი სულ ყველაფერი.
დავით მარგიევი
19.11.2016
ეძღვნება
ნიკა მოდებაძის და მერი ქავთარაძის დაბადების დღეებს დავით მარგიევისგან.
