***

გულიდან ამოსულ სიტყვებს ვწერ,

გულიდან ამოსულ სიყვარულს.

გულში გარითმულ ლექსებს ვწერ,

ამით ვიმშვიდებს სულს და გულს.

რითმით გაჟღენთილ ლექსებს ვწერ,

გრძნობადატანილ ტაეპებს,

გრძნობებით მთვრალი გავაღებ

მე მისი გულის კარებებს.

სათქმელს მე ლექსად გადმოვცემ,

სიყვარულს ლექსით ავუხსნი

და ის თავის გულს არ მომცემს

როცა მე ჩემსას გავუხსნი?

ვერ შემიყვარებს მაშინაც,

თუ მას ვაჩუქე სამყარო?

არ შემიძლია ძმობილო

ფარ-ხმალი ამ დროს დავყარო.

რა? უარს ეტყვის სიყვარულს?

ლექსად წაკითხულ ჩემს გრძნობებს.

რომ დაინახავს დაჭრილ გულს,

მისთვის გამოვლილ ამ ბრძოლებს.

მისთვის მიძღვნილ ლექსს, უამრავს.

მისთვის მოწყვეტილ ვარსკვლავებს.

განა მე ამას ვუმალავ?

განა მე ჩემს თავს ვაწვალებ?

სიყვარულით ვარ დამწვარი,

მასთან მიფრინავს გონება,

სამყაროდან არს გამრქალი

და მეც დავარქვი ოცნება.

დავით მარგიევი

05.01.19