რა ლამაზია, როგორი სათნო,
როგორ შეიძლება ასეთი დათმო.
რა სათუთია, როგორი თბილი,
თავისებური თან რომ აქვს ხიბლი.
როგორ უხდება გრძელი, შავი თმა,
როგორ მომინდა მისთვის ამის თქმა:
შენი თვალები სამყაროს მოიცავს,
შესაბამისად ჩემს გულსაც ხიბლავს.
თანაც შეხედეთ, როგორ იღიმის,
ჩემი გონება მისვლას არ იშლის,
საათი თითქოს წამებს მე მითვლის,
სიმღერა მინდა მასთან ცეკვისთვის.
ვუყურებ, ჩემს წინ ვხედავ ლამაზ ქალს,
ისეთ ლამაზს, რომ ვერ ვაშორებ თვალს.
ის შავი კაბა, ელეგანტური,
მის სილამაზეს გადმოკიდული.
სიცოცხლით სავსე ღიმილი წრფელი,
მასთან შეხვედრას ო როგორ ველი.
ის დახვეწილი, ლამაზი ქალი,
ვერ მოვაშორე იმ ღამეს თვალი.
ბოლოს ჩაირთო წყნარი სიმღერა,
მივუახლოვდი, ვთხოვე გვეცეკვა.
ნაზად წამოდგა, თამამი მიწოდა,
რომ მეშინოდა მან არ იცოდა.
შუა ცეკვის დროს მომეკრო ტანზე,
თავი დმადო უეცრად მხარზე,
მე კი გავშეშდი, თავს ვერ ვშველოდი
და ჩამჩურჩულა: იცი?! გელოდი…
20.01.19
დავით მარგიევი
