იქ, სადაც დაჰქრიან რაშები,
იქ, სადაც ფრინავენ მერცხლები,
იქ, სადაც მისმენენ ბავშვები
დავჯდები და გავილექსები.
იქ, სადაც ხმაურობს მდინარე,
იქ, სადაც თეთრია თვით მთები,
გავხედავ მსმენელ მთებს მღიმარე
და ალალ სიყვარულს მოვყვები.
იქ, სადაც სუფთაა ჰაერი,
იქ, სადაც ლაღია სიცოცხლე,
იქ, სადაც არ არის სხვა ერი
თავდახრით მშვიდობას ვილოცებ.
იქ, სადაც არარის ბოროტი,
იქ, სადაც ბატონობს სიკეთე,
ღმერთს მხოლოდ მე ამას შევნატრი:
დათესოს ჩვენს გულში სიკეთე.
იქ, სადაც ვიხსენებთ წინაპართ,
იქ, სადაც მელიან, და ბოლოს:
როგორი კარგია გინახავთ?
როგორი კარგია სამშობლო.
20.01.19
დავით მარგიევი
No comments:
Post a Comment