რას მიფიცებდი მაშინ სიყვარულს,
თუ ბოლოს მაინც ჩემგან წახვედი.
ბევრი მითხარი, ბევრი ეცადე,
მაგრამ გულიდან ვერ გამოხვედი.
ვერ დავივიწყებ ამ მოგონებებს,
არა მგონია შენც დაგავიწყდეს
ის გაღიმება, ის ჩახუტება,
რომელთაც ამბის შექმნა დაიწყეს.
ამბავი ასეთი, თბილი და წმინდა,
რაღაც საოცარ გრძნობებით სავსე.
მე მიხაროდა როდესაც წვიმდა,
შენ ჩურჩულებდი -მიყვარხარ. ასე…
ვერ მავიწყდება ის სიხარული
და გამოხატვა იმ შეხვედრებზე
მაგრამ რატომღაც ეს ყველაფერი
შენ დაიკიდე სწრაფად ფეხებზე.
შენ დაიკიდე ის სიყვარული,
რაც განმიცდია შენდამი დღემდე,
მაგრამ, რატომღაც ასეთ გულნატკენს
მე ახლაც მინდა სადმე რომ შემხვდე.
არ მავიწყდება მე ის წამები
ხელჩაკიდული რომ ვსეირნობდით.
არ მავიწყდება შენი თვალები,
რომელშიც ულევ სიყვარულს ვცნობდი.
არ მავიწყდება ის ჩახუტება,
უფრო ძლიერე ყოველ ქუხილზე
და ვერ ვივიწყებ მაშინდელ კოცნას
რომ გადამექცა უკვე წუხილზე.
ღამეა მშვიდი, რაღაცნაირი
და მოგონების წვეთები ცვივა,
მე მახსენდება იმ ღამის კოცნა
და მე შენი სიყვარული მტკივა...
04.08.19
დავით მარგიევი
