ცას ვუყურებ გაცრეცილს.
დამანგრეველ ქარებით
მომდის, ვწერ წერილს.
არავის არ მივუძღვნი,
ჩვეულებრივ დავიწყებ.
ცოტა რითმებს შევურევ,
ალბათ ვინმე გაიგებს.
ამ ღრუბლებს ვუყურებ და
როგორ გვანან ჩემს ფიქრებს:
საით მიდის? რა უნდა?
ვერავინ ვერ იფიქრებს.
მაგრამ, არის რაღაცა,
მარტივი მისახვედრად,
რასაც ერთხელ სულ ყველა
ნამდვილად ინანებდა.
27.04.20
დ. მარგიევი
No comments:
Post a Comment