ნიკუშას ❤️

შენც გაგიტაცა ლექსებმა ვხედავ,

ხო და გილოცავ ახლა ამ ლექსით.

შენთვის ამ ლექსის დაწერას ვბედავ,

მადლობის მოხდას ლექსითვე ველი.😇

გილოცავ ძმაო დაბადების დღეს,

საუკეთესოს გისურვებ ყოველს.

წარმატებულ და ნათელ მომავალს,

რომ შეხვდე მალე საოცნებო ქალს.👸

მინდა რომ გქონდეს ის ყველაფერი,

რაზეც ოდესმე გიოცნებია.

ქუჩაში გასულს და დაბლა დახედულს

ყველა ფურცელი ფული გგონია,💵

მინდა გეშოვოს ფული იმდენი,

რომ არ იცოდე სად გადაყარო.💸

რაც შეეხება უნივერსიტეტს

წარმატებულად რომ დაამთავრო.🏥

მე გიდღეგრძელებ შენ იმ ყველაფერს

რაც დაგესახოს ოდესმე მიზნად,

თუ დახმარება დაგჭირდა რამეში

ხომ იცი ამას უთქმელად ვიზავ.😎

გილოცავ კიდევ დაბადების დღეს,

რაღა გისურვო მეტი არ ვიცი,

გეცხოვროს როგორც გაგიხარდება.

ლექსი დაწერე, აბა შენ იცი. ❤

დავით მარგიევი

28.12.17

მე შენ მიყვარხარ...

მე შენ მიყვარხარ, მინდა იცოდე:

შენზე ვოცნებობ მე ყოველ ღამე,

შენთან მომავალს ვფიქრობ ყოველ დღე.

თუ სურვილი გაქვს მითხარი რამე.

სიყვარულს აგიხსნი ასჯერ, ათასჯერ.

მე გეტყვი: მიყვარხარ. ათიათასჯერ.

უაზროდ ცოტას ვიკამათებთ და

კვლავ შეგიყვარებ მე მილიონჯერ…

გაჩუქებ უამრავ ლამაზ  ყვავილებს,

მოგიძღვნი ლექსებს გრძნობით დაწერილს.

ჩამოგიკრიფავ ციდან ვარსკვლავებს

და წაგიკითხავ ლექსად ჩაწერილს.

ვერ შეგადარებ ვარსკვლავს ციმციმას,

ვერ შეგადარებ ვერც მზის ნათებას

და ვერც განთიადს ვერ შეგადარებ,

ჩემში რომ იწვევს გრძნობის მატებას.

შესადარებლად ვერ ვნახე მსგავსი,

ვერც სილამაზე და ვერც სიმშვიდე,

ერთადერთი ხარ მინდა იცოდე,

ერთადერთი ხარ ჩემი სიმდიდრე.

და ხოო მინდა რომ კიდევ გითხრა,

რომ შენზე ვზრუნავ ჩემს თავზე მეტად,

რომ ჩემს მომავალს შენსაზე ვაგებ

და რომ გაქციე შენ ჩემს ქალღმერთად.

სიყვარულია საწყისი ყოვლის,

დამწყნარებელი ბობოქარი ზღვის

და ცივ ზამთარში გამდნობი თოვლის...

სურნელი მიყვარს შენი ნაზი თმის.

სიხარულია შენი დანახვა,

ბედნიერება - შენს გვერდით ყოფნა,

სიამოვნება - შენი შეხება

და სიყვარული შენდამი გრძნობა.

არ შემიძლია მე შენთვის მოვკვდე,

ეს ხომ ძალიან მარტივი იქნება,

სწორედ ამიტომ მე შენთან ყოფნა

და მე შენთვისვე სიცოცხლე მინდება…

ბოლოს კი მინდა გითხრა მიყვარხარ,

სულ მეყვარები მე სამუდამოდ,

მინდა იცოდე გულში მიზიხარ

და აქ დარჩები შენ უსასრულოდ.

ეს ლექსი არის სრუილიად გულწრფელი,

მე უკვე გითხარი შენ ჩემთვის ვინა ხარ...

ახლა კი მიდი და შენც წარმოთქვი

ეს სამი სიტყვა: მე შენ მიყვარხარ…

დავით მარგიევი

14.05.2018

***

მიყვარს რომანტიკა,
ლამაზი ღამე,
შენ რომ განათებს
ამღამეს მთვარე.

მიყვარს სანაპირო,

მღელვარე ზღვა,

შენი თვალებივით

მოლურჯო ცა.

მიყვარს ვარსკვლავი,

ციმციმა წერტილი,

შენ რომ გამოგზავნე

გულთბილი წერილი.

მიყვარს ჩანჩქერი,

მდინარის ვარდნა,

რომ გაგაწითლა

ნაჩუქარ ვარდმა.

მიყვარს ზამთარი,

ფანტელთა თოვა,

შენი ნაზი ხმა,

ჩემთან რომ მოვა.

მიყვარს შენი თმა,

ქერა, ხვეული,

შენი მხურვალე,

ნაზი სხეული.

მიყვარს წითელი

შენი ტუჩები,

ჩაბნელებული

ფართო ქუჩები.

მიყვარს სიყვარული,

მიყვარხარ შენ,

ერთმანეთს რომ ვუმღერთ

ლამაზად ჩვენ.

დავით მარგიევი

24.12.18.

უნდა მეთქვა

ჩემი გულის ხარ ფეთქვა

და ეს მე უნდა მეთქვა:

სიყვარული ხარ ჩემი.

შენგან იგივეს ველი.

ღამით მოხატული ცა ხარ,

ო... რა ლამაზი მყავხარ.

მე შენი დიდი მთა ვარ

და შენ მთის ყვავილს გავხარ.

დეკემბერი ვარ ცივი,

შენ ზაფხულივით თბილი.

მზის ნათელი ხარ სხივი,

ჩემს ფანჯარასთან დილით.

ჩემი ხარ თეთრი ვარდი,

ო… როგორ შემიყვარდი.

ცეცხლის ალი ხარ მწველი,

იცოდე გულით გელი...

ჩემი გულის ხარ რითმი...

ამას ათასჯერ ვიტყვი.

მე შენ მიყვარხარ ჩემო,

მინდა შენც დამიჩემო.

ჩემი გულის ხარ ფეთქვა

და ეს მე უნდა მეთქვა:

მე რომ მიყვარხარ  ახლა,

ამას რათ უნდა ახსნა…

დავით მარგიევი

04.12.18

ფიქრში ნაპოვნი

ღამის წყვდიადში გზა აბნეული დღის სინათლე ხარ.

ოკეანეში დანთებული ხარ ცეცხლის ალი.

ვაზის მტევნებში გამოზრდილი ტკბილი მარწყვი ხარ,

და როგოც ღვინით, ყოველ ღამით ვარ შენით მთვრალი.

წვიმის წვეთებში გამორჩეული თეთრი ფიფქი ხარ.

ზამთრის ყინვაში მოღუშული სითბოს ხარ გუნდა.

ათას წითელში გამოკვეთილი შავი ვარდი ხარ.

ლექსის წერისას მოფრენილი ჩემი ხარ მუზა.

ღამით სიზმარში დანახული ხარ რეალობა.

დეპრესიის დროს მოზღვავებული ხარ სიხარული,

და როცა ყველაფერს ლეწავს უსიყვარულობა,

ფიქრში ნაპოვნი ერთადერთი ხარ სიყვარული…

დავით მარგიევი

03.12.18

შენ სახელს დავარქმევ

შენ სახელს დავარქმევ ოდესღაც ამ ლექსს.

მინდა რომ შენი ხმა სულ, სულ თან გამყვეს.

შენს გვერდით გავათევ ოდესღაც ღამეს.

მინდა რომ ოცნება მთლიანად ახდეს…

მინდვრის ყვავილებს გაწნავდე თმაში,

ალიონს გავხედოთ ყოველთვის ერთად,

ნავით გავდიოდეთ უსაზღვრო ზღვაში

და შევიყვაროთ სიცოცხლე მეტად.

საღამოს გამოვიდეთ, კოცნით დავიწყოთ.

ბაღში ვისეირნოთ ჩვენ ყოველ ღამე.

ხელი ხელს ჩავკიდოთ, სითბო გავიყოთ.

ჩვენი სიყვარულით გავათბოთ მთვარე…

როცა აცივდება წავიდეთ სახლში

ბუხართან დავსხდეთ და ცეცხლი ავანთოთ.

მინდა, რომ ეს მოხდეს ოდესხაც ცხადში...

ჩვენი სიყვარულით სამყარო გავათბოთ.

შენს სახელს დავარქმევ ლურჯთვალა იას,

ბუნებას რომელსაც საოცრად ჰგავხარ,

შენს სახელს დავარქმევ ამ გულის წყვდიადს,

რომლის სიღრმეშიც, ჰო შენ თბილად, მყავხარ...

შენს სახელს დავარქმევ ოდესღაც სიყვარულს

და მე აღარ მინდა ამდენის დაცდა...

არასდროს დავარქმევ შენს სახელს სინანულს,

რადგან არ მიყვარს ამ გრძნობის განცდა.

შენ სახელს დავარქმევ ოდესღაც ამ ლექსს.

შენს გვერდით გავათევ მრავალჯერ ღამეს...

მინდა შენ თვითონ სულ ყველგან გამყვე

და ყოველ დილით ლოგინში დამხვდე.

დავით მარგიევი

09.12.18

დღესაც უშენოდ დაღამდა

დღესაც უშენოდ დაღამდა,

დღესაც შენზე მაქვს ფიქრები,

ვიტყვი უშენოდნ გათენდა,

ხვალაც უშენოდ ვიქნები.

ვიცი ძალიან შორს რომ ხარ,

შორიდან შემიყვარდები.

ვიცი შენ ჩემთან არ მოხვალ,

უშენოდ შენით გავთბები.

შენამდე ფიქრებს მოვყავარ,

შენს სხეულს ფიქრში ვეხები,

ალბათ შენ გატაცება ხარ,

მაგრამ მე ამდენს ვერ ვხვდები.

დღესაც უშენოდ დაღამდა,

ხვალაც უშენოდ ვიქნები,

ახლაც ნერვები დამაწყდა

და მანადგურებს ფიქრები...

ალბათ შენ ახლა სხვა გიყვარს,

ალბათ შენ ახლა სხვასთან ხარ,

მე შენზე ოცნება მიყვარს,

რადგან სხვა ქალებს არ გავხარ.

მე შენზე მიყვარს ოცნება,

რადგან ძალიან მიყვარხარ.

ჩემი ცხოვრება მოკვდება,

როცა სხვას ეტყვი - მიყვარხარ...

დღესაც უშენოდ დაღამდა,

ისევ შენზე მაქვს ფიქრები,

ვიტყვი უშენოდნ გათენდა

და სულ უშენოდ ვიქნები.

დავით მარგიევი

16.12.18.

* * *

შენი თვალების ფერია ცა,

შენს ხასიათს ჰგავს მღელვარე ზღვა,

შენი თმასავით გრძელია გზა,

ამ ერთმა სტროფმაც კი ბევრი თქვა.

შენი თმის ფერი შემოდგომაა,

შენი კანივით ნაზია ია,

შენზე ოცნების პროცესში კი მე

ვერ შემაჩერებს ვერცერთი ტყვია.

შენს გაბრაზებას ვადარებ ვულკანს,

ქარიშხალს, ავდარს, ტორნადოსაც კი.

არ გამიბრაზდე ერთგულ ბიჭუნას

და ის უთქმელი სამი სიტყვა თქვი...

შენს გამოხედვას ვადარებ მთისას,

მის ქედმაღლობას და სიამაყეს

შენს ტკბილ ხმასა ჰგავს მერცხლის გალობა,

რომელთაც მიყვარხარ გალობით მითხრეს.

შენსავით ნაზი სურნელი ასდის

აყვავებისას თვით იასამანს.

მიყვარს შენი თმა მდინარის მსგავსი,

მაგ ლამაზ სახეს სულ რომ გიფარავს.

მინდა, რომ მუდამ ჩემს გვერდით იყო

და არ მოგშორდე როცა გეხები.

მინდა წვიმაში გარეთ გავიდეთ

და გვასველებდნენ წვიმის წვეთები.

დავით მარგიევი

01.12.2018

წვიმის წვეთები

წვიმის წვეთები ასველებს

შენს ლამაზ, ტკბილ და ნაზ ტუჩებს.

ხელჩაკიდული მივყვებიდთ

რომანტიკულად ბნელ ქუჩებს...

წვიმის წვეთები ასველებს

ოქროსფრად მბზინავ გაშლილ თმებს.

მინდა იცოდე შენს იქით

მე ვეღარ ვხედავ ვერსად სხვებს.

წვიმის წვეთები ასველებს

შენს მხრებზე დამთბარ ჩემს მანტოს.

ერთი ოცნებით ვცოცხლობ მე,

რომ არ დამტოვებ შენ მარტოს.

წვიმის წვეთები ასველებს

ჩვენ რომ ვსეირნობთ იმ ქუჩას.

მინდა იცოდე ლამაზო

ჩვენს გრძნობას ბოლო არ უჩანს.

წვიმის წვეთები ასველებს

ჩვენს ლამაზ ბეჭდებს თითებზე.

კმაყოფილებას ვხედავ მე

მთვარის ვერცხლისფერ ღიმილზე.

წვიმის წვეთები ასველებს

შენს ლამაზ, ტკბილ და ნაზ ტუჩებს,

ნელი სიო კი თმას გიშლის...

რა დამავიწყებს ამ წუთებს.

დავით მარგიევი

29.11.18

***

ულევი რითმებით

უსაზღვრო ღამეში.

ფიქრებით შენს გვერდით

პატარა კაფეში.

უწინ გამიცანი

არ გსურდა გაგეშვი

და მეც სიყვარულის

სიღრმეში ჩავეშვი.

იმ ცივი დეკემბრის

სუსხიან ღამეში,

როდესაც ჩაგხედე

მაგ მწვანე თვალებში:

მე შემიყვარდი

სულ რაღაც წამებში,

შენც შეგიყვარდი

იმ ღამეს კაფეში,

როდესაც არ გსურდა

რომ სხვაგან გაგეშვი

და მეც რომ დავტყვევდი

შენს ლამაზ თვალებში...

ულევი რითმებით

უსაზღვრო ღამეში

შენი სიყვარულის

უფსკრულში ჩავეშვი…

დავით მარგიევი

09.12.18

სიცოცხლის მიზეზი

სიცოცხლე მიყვარს, მაგრამ არ მიღირს,

არ მიღირს ხალხლთა ქცევების გამო.

არ მიღირს სიკეთე, არც სიყვარული,

სიკვდილიც არ მიღირს მე ამათ გამო.

ქუჩაში გასული, ხალხის შემყურე

ვფიქრობ სიცოცხლის მიზანზე ამ დღეს

და რაა? რა არის ვითომ სიცოცხლე?

ან და რა იქნება ესეც რომ გაქრეს?

და რაა? უცებ რომ მოვკვდე, რა  შეიცვლება?..

არაფერი... არაფერიც არ შეიცვლება…

ვიღაცას ეწყინება, ვიღაც იტირებს,

ვიღაცის გულში დავრჩები

ვიღაც დამივიწყებს, ვიღაც მომიგონებს,

ვიღაცას მოვენატრები.

მაგრამ…

იცვლება ამით განა რაიმე?

ჩემი მიზეზით ვინმე მოკვდება?

განა იქცევა ამით ქვეყანა?

არა... არა, ეს არ მოხდება.

და რაა? რად მინდა მაშინ სიცოცხლე?

განა რა დამრჩა ამ ქვეყანაზე?

რომელიც სავსეა შურით და ზიზღით,

სადაც რომ ყიდიან ერთმანეთს ფულზე..

ანგარებით რომ არიან სავსე,

სიტყვა “სიკეთის” ახსნა იციან?

ვითომ სიკეთეს რომ აკეთებენ...

სანაცვლოდ ორმაგს ელოდებიან.

სიყვარული რომ მოდად აქციეს,

ვითომ უყვართ და თან რომ ჰკიდიათ,

სათადარიგო სიაში რომ ჰყავთ

ასეთი რამე სად გაგიგიათ?..

მარტო ამაში არ არის საქმე,

მარტო ეს მცირე არ ხდება ქვეყნად.

კიდევ ბევრია ის არასწორი,

რაზე ფიქრებიც მე მტკივა მეტად.

………………………………………………

ეს ფიქრები მგონი უკვე დაძველდა

ყველაფერი მე უბრალოდ მომბეზრდა,

თამაშიდან სამუდამოდ გავდივარ

დედამიწა გამიჩერეთ… ჩავდივარ...

დავით მარგიევი

06/02/18

გავბედავ

ოდესღაც შეგხვდები,

თვალებში ჩაგხედავ,

გვერდით გაგიყვან

და ალბათ გავბედავ...

გავბედავ გითხრა

როგორ მჭირდები.

გავბედავ გითხრა

შენზე ვგიჟდები.

ვგიჟდები მაგ შენს

ლამაზ თვალებზე,

ერთადერთი ხარ

ამ ქვეყანაზე.

მაგიჟებს შენი

თმების სურნელი.

შენს წინაშე ვარ

სრულად გულწრფელი.

ჟრუანტელი მგვრის

როცა მეხები,

სიყვარულს ვიზრდი

შენ რომ გეხები.

ვოცნებობ ია

ჩაგიკრა თმაში...

ვოცნებობ კურტკა

მოგხვიო ქარში.

ვოცნებობ ღამით

სანთლების შუქზე

წამოგაწვინო

გაკოცო ტუჩზე...

რომ დაგაძინო

შენ ჩემს მკლავებში,

ლექსი მოგიძღვნა

რაღაც წამებში,

რომ სიყვარული

აგიხსნა წრფელად

და შენც გაქციო

ამ ამბის მქმნელად...

ამბის რომელსაც

არ უჩანს ბოლო,

სამარადისოდ

არს უსასრულო.

ძგერას არ შეწყვეტს

ეს ჩემი გული.

უსასრულოა ეს

სიყვარული…

დავით მარგიევი

20.11.18