მე და შენ, და შენ და მე

მე, შენ და გრძელი ღამე.

შენ, მე და სავსე მთვარე.

მე ვწერ და შენ კი ხატავ,

მე ვფიქრობ, არსად წახვალ.

მე, შენ და თბილი სახლი

ყველგან ჩვენ, არსად ხალხი.

შენ, მე და სიყვარული,

ულევი სიხარული.

სადაც ჩვენ, იქაც მზე.

მე და შენ, და შენ და მე.

13.01.20

დავით მარგიევი

მალე გათენდება

მალე გათენდება, ოთხი საათია.

ისევ მშვიდმა ღამემ თავზე დამათია.

ყველგან სიწყნარეა , ყველგან სიმშვიდეა,

ლექსი ცრემლიანი უკვე მეშვიდეა.

თავში ქაოსია, აზრი ამერია,

შენზე ფიქრები კი ისევ მომერია:

ისევ შენს გარეშე, მე და მარტოობა,

ფიქრთან დამარცხება ისევ და მონობა.

ეს ფიქრები, უშენობა მაწამებს,

არც თენდება და არც ითვლის ამ წამებს.

12.01.20

დავიათ მარგიევი

***

ცაზე მსხდომი ვარსკვლავები

ტბის გვირგვინად ლივლივებდნენ.

ტბაზე ჩემი ოცნებები

ბუშტებივით ტივტივებდნენ.

ქარი ვნებებს ამხელდა,

ტბა ალიონს ელოდა,

მერე უცებ აღელვდა,

სიყვარულზე მღეროდა.

მთვარე სხივებს უშვებდა,

ირგვლივ ყოველს მოედო.

ღამე ითვლის წუთებს და

მე მინდა, რომ მომენდო.

ჩემი უხმოდ გაიგო,

თავი გულზე დამადო,

გრძნობა ხელში აიღო

და ოცნება გამანდო.

12.01.20

დავით მარგიევი

ბედნიერი წამია

ბედნიერი წამია,

შენი ხვევნა მწადია.

სიყვარულის წუთია,

ეგ ტუჩები მწყურია.

ახლა ჩვენი დრო არის,

ვნება ცამდე რომ ადის,

მე სხვა აზრი არ მომდის,

ლექსის წერა გამომდის.

ღამით სეირნობა მსურს,

ხელი ხელს და გული გულს.

ცინდან წვეთების ცვენა,

შენთან წვიმაში ცეკვა.

მთვარის შუქზე ალერსი,

შენს ვნებებში ჩავეშვი.

დღისით ცისარტყელები,

შენს სხეულზე ხელები,

შენი ნაზი ბგერები,

ჩემი რითმით ლექსები.

იცი მიყვარხარ ჩემო,

ჩემო სულ ყველა’ფერო.

შენი ხვევნა მწადია,

სხეულს გითბობ ნამიანს,

შენი კოცნა მწყურია,

ერთად ყოფნის წუთია…

11.01.20

დავით მარგიევი

წვიმიანი ღამე მინდა

წვიმიანი ღამე მინდა, სიყვარული მწყურია. ჩემი გრძნობა ჩემსავით მარტოა და ჩუმია. წვიმიანი ღამე მინდა, წვიმა კოკისპირული. სიყვარულის განცდა მინდა, სიყვარულის ღვთიურის. წვიმიანი ღამე მინდა, სეირნობა ქუჩებში, შენი თბილი ხვევნა მინდა და შეგრძნება ტუჩებში. წვიმიანი ღამე მინდა, რომელიც არ თენდება, წვეთი ზეცას მოსწყდება და ჩემი ლექსი სველდება. ჩემი რითმიც დასველდა,  შენზე ფიქრებს დასდევდა და როდესაც იჭერდა, წამში ლექსად გიწერდა.

11.01.20 დავით მარგიევი

მიყვარს

მიყვარს ღიმილი, შენი ღიმილი.

შენი გაშლილი, სწორი, შავი თმა.

მიყვარს თვალები, მშვიდი, მეტყველი,

რომ არ სჭირდება ტუჩებს რამის თქმა.

ტუჩებიც მიყვარს, უცხო და ტკბილი.

შენი სხეული, სათუთი, რბილი.

თითები შენი, ნაზი და თბილი.

ეგ სილამაზე და შენი ხიბლი.

მიყვარს თვალები, შეყვარებული.

შენზე სიზმრები, შემოჩვეული.

მიყვარს ეგ მზერა, გაქვავებული.

შენზე ფიქრები, ჩემთვის ჩვეული.

მიყვარს ოცნების შენზე დაწყება,

ისევ ლექსების შენზე დაწერა.

შენზე ფიქრების ღვინით დაწყება

და ვარსკვალვების ცაზე დაწვენა.

და მიყვარს ლექსი გამოწვეული

შენზე გრძნობებით, რომელთაც არ ვთმობ

და შენ არ იცი, განაზებული

შენი ღიმილით მე როგორ მათრობ.

10.01.20

დავით მარგიევი

ჩემი ლექსები

ჩემი ლექსები შენზე ფიქრია.

ჩემი ფიქრები რითმას იკიდებს

და ეს რითმები სიზმრად მიცდიან,

ჩემი გონება შენ ვერ გივიწყებს.

ჩემი ლექსები ოცნებად რჩება.

ეს... როგორ გითხრა, მგონი ვერ ვხვდები.

შენთვის დავარღვევ ათივე მცნებას

და ალბათ ის ხარ, ალბათ არ ვცდები.

ჩემი ლექსები - შენზე დარდია,

ჩემი რითმები - სულის სიკვდილი.

შენზე დარდები გულზე მატყვია,

როგორც შრამები და არ მივტირი.

შენზე ლექსები მაბედნიერებს,

შენზე ფიქრები ყველას მავიწყებს.

და ეს ფიქრები არ მაბედინებს,

როცა ამის თქამს შენთვის დავიწყებ.

09.01.20

დავით მარგიევი

***

არ მინდა მუდამ ოცნებად დარჩე,

მინდა ერთ ღამეს ჩვენ მარტო დავრჩეთ.

რომ დაიწყება ვარსკვლავთა წვიმა

სურვილს ჩავუთქვამთ ორივე მშვიდად.

ვიტყვი, ოცნება უკვე რომ ახდა,

ვარსკვლავების ქვეშ გოგონა დამხვდა.

ერთსაც ვიტყვი, რომ წვიმა წამოვა,

სიყვარული კი მაშინ გამოვა.

ცოტა შემცივდა. - ალბათ შენ მეტყვი.

ამ სიტყვებს ვფიქრობ დუმილი ერთვის,

ჩახუტებამდე, ჩახუტებამდე,

მიყვარხარ - გეტყვი ჩახუტებამდე.

08.01.20

დავით მარგიევი

***

ჩემი ოცნება იცი რომ შენ ხარ?

ოქროს ქვიშაზე როდესაც წევხარ.

როდესაც ანათებ როგორღაც მზეს.

როდესაც აჭენებ უხედნავ ცხენს.

რომ ვხედავ, როგორ მიღიმი შენ მე,

სიმორცხვით დასამალ ადგილს ვეძებ.

და მაინც, მიყვარს როცა მიღიმი

და მეც მიჩნდება სურვილი ღიმილის.

და მაინც როცა ვცდილობ გავექცე

უშენობას და არ მსურს დავეცე,

თვალებს ვხუჭავ და, და ვფიქრობ ამ დროს,

შენს ღიმილს, რომელიც ბუნდოვნად მახსოვს.

08.01.20

დავით მარგიევი

***

სათვალავი ამერია, მერამდენე ღამეა.

ეს ფიქრები, ოცნებები, ვფიქრობ ძაან მწარეა,

მწარე არის შედეგები, არ მართლდება იმედი.

საბოლოოდ, ჩემო კარგო, ერთ დასკვნამდე მივედი.

მე მიყვარხარ, დაიჯერებ, ერთ დღეს ამას მიხვდები.

ალბათ მოხვალ წვიმიან დღეს, სადმე მარტო ვიჯდები.

ისევ დავწერ შენზე ლექსებს, სულ ფეხებზე მკიდია,

იმ დღეს ვიტყვი: ეს წვეთები ჩვენთან ერთად მიდიან.

08.01.20

დავით მარგიევი

ლექსები არ გატყუებენ!

ფიქრები მანადგურებენ.

ლექსები არ გატყუებენ!

მინდა დაიჯერო ეს:

მე შენში ვხედავ მზეს.

მინდა იწამო ჩემი,

არ ჩაიქნიო ხელი,

მომცე იმედი რამის.

ნახე, გათენდა ლამის.

მინდა წამომყვე შორს

და ნუ შეხედავ დროს.

მინდა გამიღო კარი

და მე მომანდო თავი.

მინდა  ჩამკიდო ხელები,

ღამეს ვაჩუქოთ ფერები.

ამ ღამეს მოგეფერები,

შემოვირბინოთ ველები.

მინდა წვიმაში დაგხატო,

ღამით ვნებებით დაგათრო.

მინდა გაჩვენო ოცნება

ნელ-ნელა როგორ ხორცდება.

მინდა მოგიძღვნა ცხოვრება,

რომ ამიხდინო ოცნება.

08.01.20

დავით მარგიევი

***

ისევ სიზმრებში მათოვს,

შენი გრძნობები მათბობს.

ალბათ არ იცი კარგო,

შენს მიმართ ღამით რას ვგრძნობ.

ალბათ ვერ ხვდები იმას,

როდესაც იწყებს წვიმას,

ლექსებს ვწერ მაშინ შენზე.

მე ვეღარ ვფიქრობ სხვებზე.

ალბათ არ იცი არც ის,

შევწყვიტე ძებნა განძის,

როცა სიზმარში გიხილე

და შენ რომ გულით მიღიმე.

ალბათ ვერ ნახე თვალები,

შენთან მოსული წვალებით.

იცი, შენს გვერდით მინდა,

ვფიქრობ, ეს არის წმინდა.

ალბათ ვერ ვხვდები ვერც მე,

რომ არ გჭირდება ეს შენ.

და არც ეს ვიცი ნათლად:

სიყვარულია მართლა?

08.01.20

დავით მარგიევი

***

კოცონია, მთვარე,
უჩვეულო ღამე.
ეს საღამოც შედგა,
აქ ვართ მე და შენ და
აქვე არის რითმები,
სიყვარულის ფიქრები.
აქვე სიო უბერავს,
ცეცხლს სიცივეს უბედავს.
აქვე ძველი ხეები,
ცისარტყელის ფერები,
ვარსკვლავები ცაზე,
არ ანათებს აქ მზე.
სიბნელეა ირგვლივ,
წუთებს აღარ ვითვლი,
ამბებს ვყვებით ჩვენზე,
სახელებს ვწერთ ხეზე.
აქვე ბედნიერება,
ჩვენი მიწიერება,
აქვე სიყვარულია,
ეს არც ისე რთულია:
კოცონია, მთვარე,
უჩვეულო ღამე.
აქ ვართ მე და შენ და
ეს საღამოც შედგა.

06.01.20

დავით მარგიევი

მოდი წავიდეთ

მოდი წავიდეთ, არ მკითხო - სად?

ჩვენ გავფრინდებით, იყავი მზად.

მოდი დავხატოთ, არ მკითხო - რა?

უბრალოდ იგრძენი სიცოცხლის სვლა.

მოდი წავიდეთ, გავუყვეთ გზას,

ფერები მივცეთ ღრუბლიან ცას.

მოდი დავწეროთ ჩვენი ოცნება,

წიგნად გამოვცეთ ვითომ მგოსნებმა.

მოდი წავიდეთ, ვეძებოთ მუზა.

ცაში გავცუროთ, ჩავუშვათ ღუზა.

მოდი ჩავკიდოთ ერთმანეთს ხელი,

უკან დავტოვოთ რაც არის ძველი.

მოდი წავიდეთ, მოვხსნათ საზღვრები

და არ დავუშვათ ჩვენი აფრები.

ოცნება დავხატოთ ფერადი ლექსებით,

ანდაც ვიცხოვროთ ზღაპრული ფერებით.

მოდი წავიდეთ, ცხოვრება შევქმნათ.

ისე ვიცხოვროთ - ოცნება ვერ ვთქვათ.

მოდი და შევქმნათ ისეთი რამე,

რომ გააბრწყინოს უკუნი ღამე.

მოდი წავიდეთ, გავასწროთ სხივებს,

კვალ და კვალ დავყრი კაშკაშა მძივებს.

წამოდი მივცეთ სამყაროს შანსი,

იყოს ლამაზი სულ ყოველ წამში.

მოდი წავიდეთ, არ მკითხო - სად?

ჩვენ გავფრინდებით, იყავი მზად.

ნახე, ხელს გიწვდი, ჩამკიდე გთხოვ,

მოდი წავიდეთ, შევცვალოთ დრო.

05.01.20

დ. მარგიევი

***

ისევ ფიქრები და ისევ შენზე,

ისევ უსაზღვროდ, ისევ ამ ღამეს.

ისევ მოდიან მუზები შენზე

და თითქოს მთვარე მე მითვლის წამებს.

მინდა მოვასწრო, ერთიც მოგიძღვნა.

ისევ გაჩუქო წითელი ვარდი.

შენზე დარდები წამით მოვიხსნა

და დაგაჯერო, რომ შემიყვარდი.

მინდა იცოდე პრინცესავ ჩემო,

ბოლო წამებში რომ შენზე ვფიქრობ,

მინდა ეს ლექსიც შენზე დავწერო,

ბოლო სუნთქვამდე მე ამას ვცდილობ.

მინდა გახსოვდე, მუდამ, ყოველთვის,

ცას რომ ახედავ ღამით მოწმენდილს,

საზღვრების მიღმა ციმციმა მნათობს,

იცოდე, შენი სამყარო ათბობს.

05.01.20

დ.მარგიევი

***

ლექსებს რითმები არ ჰყოფნის,

სიყვარულს ჩვენი გრძნობები.

გამბედაობა არ მყოფნის,

რომ გითხრა გულის თხოვნები.

სტროფებს სტროფები აკლდება,

ტაეპი ტაეპს ვერ სწვდება,

გული ცრემლებად მაკლდება,

სული კი თითქოს მეწვება.

ბუნება ფერებს დაკარგავს,

ზღვა ამოშრება ერთ დღესაც.

მე ოქროს გვირგვინს დაგადგავ

და წაგიკითხავ ერთ ლექსსაც:

მზემ ზურგი როგორ გვაქცია

და სხვაგან მიმართა სხივი,

შენ ჩემი გრძნობა გაცვია,

მე შენი, მაგრამ ცივი.

მთვარე გვინათებს დღესაც

და გაგვინათებს ღამეს,

ჩაგეხუტები ერთსაც

და მოგიყვები რამეს:

დიახ მოვყვები გრძნობებს,

სიყვარულს კალმით ნაწერს

და ჩემს შენდამი გრძნობებს

მთვარე სხივებით აღწერს.

04.01.20

დ. მარგიევი

***

ნიავი მპარავს სიტყვებს,

რითმებად მოაქვს შენთან.

ისევ ვათენებ ღამეს

და შენ გადარებ მზესთან.

მთვარე მიყვება ამბებს,

რაც ახსოვს ყველა დროის

და რომანტიკა მომდის,

მიუხედავად თხოვნის.

მთვარე მიყვება კოცნას,

წვიმასთან ერთად შექმნილს.

იდეას მაწვდის მრავალს,

გრძნობა ვამხილო შენთვის.

იმ ჩახუტებას მღერის,

წვიმის წვეთების ფონზე,

რომ ანათებდა ელვით.

წვეთებს მითანხმებს ფსონზე.

მთვარე მიყვება ამბავს,

თუ როგორ უყვარს ამ მზეს.

არავინ არვის არ გავს

და მეც მოგიძღვნი ამ ლექსს.

აქ თავს ვერ ვუყრი აზრებს,

სათქმელი მგონი არც მაქვს,

მაგრამ იცოდე მინდა,

მართლა არავინ არ გგავს.

დ. მარგიევი

03.01.20

***

ღამე ვეღარ ითვლის წუთებს,

დრო კი ნათენებ ღამეებს,

მთვარე ვეღარ უძლებს გრძნობებს

და გათენებას აგრძელებს.

წვიმა ასახავს განცდას,

ქარი კი სისხლის ჩქეფას.

მე არ ვაპირებ დაცდას,

გული საოცრად ფეთქავს.

ვიხეტიალებ წვიმაში

და გრძნობებს გამოვატან ქარს.

ღამით გეწვევი სიზმარში

და თვალებს არ გაახელ მწამს.

ღამე ვეღარ ითვლის წუთებს,

დრო კი ნათენებ ღამეებს.

შენსკენ მოვუყვები ქუჩებს

და კარს გამიღებ მწამს მე ეს.

29.12.19

დ.მარგიევი

***

ჩამოვხსნი ფანტაზიის ზღვრებს

და ფიქრებს ავხდი ფარდას.

გადმოვწერ საოცნებო გზებს,

გავაფერადებ შავ ცას.

სიტყვებს მივუჩენ ადგილს

ჩემი ლექსების გულში

და მოსაწყენი რა გჭირს,

ღიმილს გახატავ სულში.

შენ გამიღიმებ, იტყვი ცივაო.

ნახე, ლამაზი ფიქრები ცვივაო.

რითმებს დავარქმევთ ამ ფიქრის ფიფქებს,

ხელებს ჩაგკიდებ, გაგითბობ თითებს.

და კვალს დავტოვებთ რითმების სახით:

ღიმილით სავსე ლექსები იქნება

და გავჩუმდებით მრავალი წამით,

დავაკვირდებით, რომ ცა იხსნება:

ნელ-ნელა ცვივა წვეთები წვიმის.

ამ თეთრი მთვარის ვერცხლისფერ სხივებს.

გიჟი ვარ, გიჟი და ვითხოვ ღიმილს

და მეც სანაცვლოდ ღიმილი მიწევს.

ნახე, ვარსკვლავნი ბრწყინავენ როგორ?!

ერთი, ათი და ასი, ათასი.

შენ გინათებენ მაგ ღიმილს, გოგოვ,

ღიმილი ჩემსკენ და მზერა ცაში...

ამ ღამეს ფიქრებს ავხადე ფარდა

და ფანტაზიას მოვხსენი საზღვრები:

იყო წამები, ოცნებას ჰგავდა

და შევინახე მე ეს წამები…

დ.მარგიევი

18.12.19

რითმა არეული სიყვარული

უხმოდ უყურებ თვალებში,

ისიც იქცევა ასევე.

იტყვიან: ასე უხერხულია.

მაგრამ, ეს სიყვარულის ხმებია.

ნაზია, როგორც პეპლის ფრთებია,

რომ გვიყურებენ, სხვებიც ხვდებიან.

უსასრულობის მსგავსად ვრცელია,

მუდმივი მზერის რომ არ გრცხვენია.

არ სჭირდება სიტყვები

და არც ბევრი რითმები,

რომ სულ ერთად ვიქნებით

რომანტიკულ წვიმებით.

არც უნდა დაპირება,

არც ღამის გათენება.

სურს მხოლოდ შესრულება

და დიდი ერთგულება.

მარტივია გამოხატვა სიყვარულის ფერებით,

უნებურად რომ მიხვალ და თბილად მოეფერები.

უნებურად რომ კოცნი და ფიქრებიც მასზეა,

ამ დროს ხვდები, რომ გული სიყვარულით სავსეა.

მიყვარხარ! - როცა ამბობენ თვალები,

მაშინ ჩერდება ჩვენთვის წამები.

მჭირდები! - როცა იტყვიან ხელები,

მოდი და შევქმნათ მომავლის დღეები.

და, მენატრები! - რომ იტყვის სხეული,

საჭირო არის ჩახუტება, ჩვენთვის ჩვეული.

და იქ მთავრდება სიყვარული, ჩემი, ეული,

მისი თვალებიც რომ ხდებიან გადარეული.

დ.მარგიევი

16.12.19

***

მე დავიკარგე, დავიკარგე,

ხო, ვაღიარებ.

ჩემს ფიქრებში ვარ ჩაკეტილი

და დავიღალე.

ვერ ავიტანე, სიყვარული

ვერ ავიტანე,

რომ ვერ მიიღო სხვამ ვერავინ,

ვერ ავიტანე.

შიგნიდან რომ მჭამს კეთილი გრძნობა,

როგორც აფთარი.

მასთან ჭიდილში ჩემი დამხმარე

არსად არ არი.

მანადგურებენ მძიმე ფიქრები,

რომ ვერ ხვდებიან.

და განა ბევრს ვითხოვ? მარტოობა

ალბათ ბედია.

და ჩემში ცოცხლობს ეს გრძნობები.

ვისთვის? არ ვიცი…

ალბათ იქნება ვინც გაიგებს

და მისთვის ვიცდი.

ალბათ არსებობს, სადღაც ვიღაც,

ისიც ეული

და ველოდები გრძნობით სავსე,

რითმით ჩვეულით.

09.12.19

დ. მარგიევი

***

მე, უშენობა და თეთრი ღამე.

შენამდე ფიქრებს მინათებს მთვარე.

ჩემსავით მარტო, ეული, ცივი

მზის სიყვარულს რომ გულში კივის.

მას ვუზიარებ ჩემს ფიქრებს შენზე,

ისიც იგივეს ფიქრობს მის მზეზე.

მე მახსენდება შენთან შეხვედრა,

შენი პირველი, ნაზი შეხება.

ვიხსენებ შენზე, ვოცნებობ ჩვენზე.

ამ ფიქრებს ვუშვებ სხივების გზებზე.

ვოცნებობ ისევ შენს შეხებაზე,

შენი სიტყვების გაგონებაზე.

ისევ მინდება შენი თმით თამაში,

ორის ოცნება ახედვით შავ ცაში.

ისევ წვეთები, ელვის თანხლებით,

სველი სხეულის წელზე ხელებით.

შენი თვალების მეტყველი მზერა,

ჩემი ფიქრების მგონი არ მჯერა:

ის ჩახუტება მახსოვს, რომ წვიმდა.

არ ვიცი, ეს ღამე მე ისევ მინდა?!

08.12.19

დ. მარგიევი