და ეს ვარსკვლავი შენს ღიმილს ნახავს.
ღამით ის ჩემთან ერთად დარჩება
და შემიფასებს ლექსსა და ნახატს.
როცა ჯადოსნურ თვალებში ჩაგხედავს
და დაინახავს თავის თავს, მცინარს.
შემდეგ ჩემს ნაჯღაბნ ლექსებს დახედავს,
შენით შეპყრობილს, ვფიქრობ, მე მკითხავს:
ანგელოზია? ღვთიურ ღიმილით
ციურ სხეულზე მეტად რომ ბრწყინავს.
მისი არ ყოფნა, თუნდაც ღიმილის,
მაგ თქვენს სამყაროს ალბათ გაყინავს.
მეც ვუპასუხებ - ანგელოზია,
მისი ღიმილი ყველაფერს ათბობს,
დღეებს გვითენებს ყოველთვის მზიანს
და ეს ღიმილი, მგონი შენც გადნობს.
16.01.20
დავით მარგიევი
No comments:
Post a Comment